Kącik Rodzica

Wystarczy spojrzeć w internet. Mnóstwo piłkarskich klubów, szkółek Jak wybrać tę właściwą, dlaczego warto posłać dziecko na piłkę nożną? Jak piłka nożna wpływa na rozwój dziecka? W piłkę nożną gra najwięcej dzieci w Polsce. Czołowe kluby piłki nożnej otwierają swoje szkółki. I to nie tylko drużyny z Ekstraklasy takie jak Legia, czy Lech Poznań mają swoje akademie, ale na Wisłą pojawiają się takie marki jak FC Barcelona. Krótka historia piłki nożnej Początki piłki nożnej sięgają starożytności. Już Chińczycy ponad 2000 lat temu grywali w cuju. Japończycy mieli kerami. Ponoć w piłkę grywali też Celtowie, Rzymianie, Grecy, czy Aztekowie. Jednak ojczyzną nowożytnej piłki nożnej jest Wielka Brytania. Początkowo istniało wiele odmian tej gry. Bardziej przypominała ona dzisiejsze rugby.

Zawodnicy musieli przenieść piłkę na pole przeciwnika. Kopano ją sporadycznie. W rozgrywce brało udział nawet kilkuset graczy. W 1857 roku w Sheffield spisano zasady gry. Co prawda nie była to pierwsza kodyfikacja, ale miała największy wpływ na rozwój znanej nam dzisiaj dyscypliny. Jedna z regulacji zakazywała dotykania piłki rękami. Pierwszą ligę zawodową stworzono podczas spotkania klubów w Manchesterze. Był to rok 1888. Do dziś wiele z tych drużyn występuje w Premier League, np. Aston Villa, Everton, czy West Bromwich Albion. Do Polski piłka nożna dotarła za sprawą Henryka Jordana. Pionier wychowania fizycznego z Niemiec przywiózł ze sobą do Krakowa pierwszą piłkę. Pierwszy udokumentowany mecz odbył się na II Zjeździe Sokoła - towarzystwa gimnastycznego, między krakowskimi i lwowskimi członkami w 14 lipca 1894 roku. Lwowianie wygrali 1:0. Pierwszego gola w Polsce zdobył Włodzimierz Chomicki. Po II wojnie światowej przyszły największe sukcesy, czyli między innymi I miejsce na IO w 1972 , 3. miejsce na MŚ w 1974 i 1982.

Dziś chociaż polskiej reprezentacji daleko do osiągnięć z lat 70 i 80, piłka nożna jest najbardziej popularną dyscypliną w Polsce. Większość małych chłopców pragnie pójść w ślady Roberta Lewandowskiego. Piłka nożna a rozwój dziecka Dlatego tak ważna jest odpowiedź na pytanie, "jak piłka nożna wpływa na rozwój dziecka?". Jeśli planujemy zapisać dziecko na treningi przed 6 rokiem życia, warto zwrócić uwagę, żeby zajęcia stawiały przede wszystkim na ogólny rozwój ciała, a elementy piłkarskie były tylko wplatane w uproszczonej formie i miała formę gier i zabaw ruchowych z piłką. Ważne, żeby grupa nie była zbyt liczna!!!!!!!!!

Zalety gry w piłkę nożnej Piłka nożna jest sportem, który uczy dzieci współdziałania i jednocześnie pomaga im dbać o kondycję fizyczną. Zazwyczaj pierwszą przygodę z piłką nożną dzieci zaczynają już od najmłodszych lat, grając z kolegami na podwórku, a następnie szkolnych boiskach, zaspokajając tym samym naturalną potrzebę ruchu. Mimo to, tylko niewielu z nich decyduje się na poważnie związać swoją przyszłość z tą dyscypliną sportu. Wynika to z tego, że większość rodziców obawia się, że jest to mało konkretny i niepewny zawód oraz traktuje zainteresowanie dziecka jako chwilowe zajęcie, które szybko mu się znudzi. Gra w piłkę nożną to znakomita forma aktywności fizycznej. Nie tylko gwarantuje prawidłowy rozwój dziecka, wzmacnia mięśnie oraz poprawia koordynację ruchową, ale też uczy je współpracy w grupie i samodyscypliny. Dodatkowo dzięki regularnym treningom maluch staje się bardziej wytrwały i odporny na stres. Gra w piłkę nożną może być źródłem radości i satysfakcji, a z czasem przerodzić się w pasję, którą maluch będzie chciał w przyszłości rozwijać. Co ważne piłka nożna pomaga kształtować umiejętności społeczne dzieci. Uczy współpracy, a także szybkiego podejmowania decyzji i szukania rozwiązań problemów w ramach ściśle określonych reguł.
[junior.sport.pl, parenting.pl]

Badania przeprowadzone przez Centrum Zdrowia Dziecka oraz Fundację Nutricia pokazują, iż zdarza się w Polsce, że nawet maluchy, które nie ukończyły jeszcze 1 roku życia próbują dania typu fast food. Czy rzeczywiście jest to duży powód do obaw? Zestaw: hamburger, cola, frytki to menu weekendowe wielu rodzin. W barze fast food zatrzymuje się często nasz Kowalski z rodziną podczas podróży, wyprawy do dużego miasta, okazji rodzinnych. Przeciętny rodzic zabierając do niego swoją pociechę nie zdaje sobie sprawy, że oto rozpoczyna najmniej zdrową przygodę swojego dziecka, która ma szansę trwać przez całe jego życie, przynosząc dosyć szybko niechciane efekty. Fast food na małym talerzyku: czy jest się czego bać?

Fakt, iż spożycie dań typu fast food wpływa na rozwój nadwagi i otyłości powinien być znany, nic dziwnego, zestaw fast foodowy może dostarczyć nawet do 1000kcal za jednym posiedzeniem, w zestawieniu na zapotrzebowanie na energię malucha to 100%, a gdzie pełnowartościowe dania, które, załóżmy, że dziecko jednak spożyje? Niestety, bilans energetyczny dnia, w którym biesiadowało się w barze fast food jest dla dziecka przeważnie dodatni. Niewiele rodziców zdaje sobie sprawę, iż zmiany miażdżycowe u ich potomstwa rozpoczynają się już w okresie dzieciństwa. Są one pokłosiem nadwagi i otyłości u najmłodszych, w Polsce problemu tego dotyka 20% dzieci i młodzieży!

Ale kalorie to nie wszystko, przypatrzmy się składnikom odżywczym tym mniej odżywczym zestawu: zbyt dużo tłuszczu, w dodatku zawierającego niezdrowe kwasy tłuszczowe w izomerii trans, słusznie posądzane o wkład w rozwój miażdżycy i nowotworów, wszechobecna sól odpowiedzialna za rozwój nadciśnienia tętniczego, akryloamidy, cukier z napoju, kwas fosforowy, o ile to cola Czy w tym menu jest coś wartościowego? Długo by szukać. Niestety, dania fast food smakują, a co najgorsze, potrafią uzależniać zarówno dorosłych, jak i najmłodszych. Niestety, mózg człowieka w odpowiedzi na spożycie dań posiadających w swojej kompozycji smak słodki, umami (czyli białka), słony, w dodatku z domieszką tłuszczu, zareaguje odczuciem przyjemności.

W raju Ewa podobno skusiła Adama owocem, jednak z fizjologicznego punktu widzenia większą szansę miała serwując mu danie o składzie podobnym do dania fast food! Znikome ilości cukru, soli w towarzystwie tłuszczu w ówczesnym środowisku były człowiekowi potrzebne do przeżycia. Przez setki tysięcy lat doszło do wykształcenia się preferencji tych podstawowych smaków, co nalazło odzwierciedlenie w naszej genetyce i fizjologii. Cóż, prze ostatnie kilkadziesiąt lat człowiek zmienił środowisko, żyje 2,5 x dłużej od swoich przodków, jego organizm ma inne wyzwania i potrzebuje innych składników odżywczych, aby dożyć w zdrowiu sędziwych lat, a „stare” preferencje pozostały Skąd maluchy mają wiedzieć, że hamburger zakupiony przez opiekuna jest szkodliwy dla jego zdrowia? Dla niego przewodnikiem po świecie kulinarnym jest smak, nie wiedza.

Zatem, rodzice, opiekunowie; bądźmy mądrymi przewodnikami w świecie smaków dla naszych najmłodszych; niech poznają warzywa, owoce, jogurty naturalne, a dań fast food lepiej niech w ogóle nie poznają. Nie tylko otyłość To jednak nie wszystko. Niewiele rodziców zdaje sobie sprawę, iż zmiany miażdżycowe u ich potomstwa rozpoczynają się już w okresie dzieciństwa. Są one pokłosiem nadwagi i otyłości u najmłodszych, w Polsce problem ten dotyka 20% dzieci i młodzieży. Ogromna ilość tłuszczu zawierającego niezdrowe kwasy tłuszczowe w izomerii trans wpływa zwiększa również ryzyko zachorowania na nowotwór. Wszechobecna sól odpowiedzialna jest za rozwój nadciśnienia tętniczego. Ponadto akryloamidy, cukier z napoju, kwas fosforowy...Czy w tym menu jest coś wartościowego? Długo by szukać.

Zaprogramowani na fast food
W pierwszych latach życia dochodzi w organizmie człowieka do tzw. programowania żywieniowego. Polega ono na adaptacjach anatomicznych, fizjologicznych i metabolicznych rozwijającego się organizmu w odpowiedzi sposób odżywiania się w tym okresie. Programowanie rozpoczyna się już w życiu płodowym, wiadomo, że dzieci mam, które w ciąży spożywały dania typu fast food częściej są otyłe. Organizm malucha, w którego menu obecne są dania fast food „programuje się” na całe życie w kierunku rozwoju chorób cywilizacyjnych, takich jak otyłość, cukrzyca, nadciśnienie tętnicze.

W kręgu uzależnienia
Fast foody potrafią uzależniać zarówno dorosłych, jak i najmłodszych. Mózg człowieka w odpowiedzi na spożycie dań posiadających w swojej kompozycji smak słodki, umami (czyli białka), słony, w dodatku z domieszką tłuszczu, zareaguje odczuciem przyjemności. Znikome ilości cukru, soli w towarzystwie tłuszczu w dawnym środowisku były człowiekowi potrzebne do przeżycia. Przez setki tysięcy lat doszło do wykształcenia się preferencji podstawowych smaków, co znalazło odzwierciedlenie w naszej genetyce i fizjologii. Przez ostatnie kilkadziesiąt lat człowiek zmienił środowisko, żyje 2,5 raza dłużej od swoich przodków, jego organizm ma inne wyzwania i potrzebuje innych składników odżywczych, aby dożyć w zdrowiu sędziwych lat, a „stare” preferencje pozostały. Skąd maluchy mają wiedzieć, że hamburger zakupiony przez opiekuna jest szkodliwy dla jego zdrowia? Dla niego przewodnikiem po świecie kulinarnym jest smak, nie wiedza. To rolą opiekuna jest zapoznanie dziecka z produktami, których spożywanie będzie korzystne dla zdrowia dziecka

Coraz częściej wysyłamy nasze dzieci do szkół sportowych, zapisujemy na dodatkowe zajęcia, by były aktywne, uprawiały sporty, bo ma to świetny wpływ na ich rozwój. Jednak ważnym elementem jest odżywianie młodego sportowca. Prawidłowe żywienie jest jednym z najważniejszych czynników, które wpływa na dobry stan zdrowia naszych dzieci, na ich zdolność uczenia się aktywność ruchową psychiczną a nawet zachowanie. Ważne jest to, by dostarczyć w posiłkach odpowiedniej ilości energii i odpowiednich składników pokarmowych. Nie można także dopuszczać do zbyt długich przerw pomiędzy posiłkami, gdyż uczucie głodu obniża zdolność do koncentracji, ogranicza się aktywność, a także pogarsza nastrój i samopoczucie. Zaleca się podawanie co najmniej 4, a najlepiej 5 posiłków ciągu dnia. Spożywanie tylko 3 posiłków powoduje zbyt długie przerwy, a za tym idące niedobory energii, zwłaszcza przy ruchliwym, aktywnym trybie życia. Dzieci, które nie spożywają regularnie posiłków skarżą się na bóle głowy i inne niedyspozycje, wykazują gorsze wyniki w nauce, są ospali i mają obniżoną sprawność fizyczną. Największym błędem jest także rezygnacja z pierwszego śniadania. Zgodnie z zasadami racjonalnego żywienia, posiłki powinny być urozmaicone, niezbyt obfite, o wysokiej wartości odżywczej, podawane regularnie i atrakcyjne pod względem wyglądu. Potrzeby żywieniowe każdego człowieka są inne, trzeba uwzględnić zapotrzebowanie na energię i składniki pokarmowe, zależy to od trybu życia, metabolizmu, wcześniejszego żywienia, sportu, które dziecko uprawia. Jednak posiłki powinny dostarczać wszystkich składników pokarmowych w tym pełnowartościowego białka i odpowiednią ilość energii.

Bardzo ważne jest prawidłowe rozłożenie poszczególnych posiłków oraz odpowiedni dobór produktów. Piramida żywienia młodych sportowców różni się od podstawowej piramidy żywienia. W związku z większym wysiłkiem fizycznym. Każdy młody sportowiec powinien spożywać dziennie
◦3-5 porcji warzyw
◦2-4 porcje owoców
◦4-6 porcji produktów zbożowych
◦2-4 produktów bogatych w wapno
◦2-4 porcje produktów bogatych w wapń
◦2-4 produktów bogatych w białko

Przy czym porcja warzyw i owoców to około 80 gram, czyli taki produkt, który zmieści się w dłoni. Porcja produktów białkowych to około 70 g, bogatych w wapń to około 200 ml. Warzywa i owoce są źródłem cennych witamin dla młodego sportowca, powinniśmy dbać o to, by często pojawiały się w żywieniu młodego sportowca, warto też zwrócić uwagę na fakt, iż warzywa w diecie można jeść na przysłowiowe kilogramy, natomiast spożywanie owoców należy kontrolować, gdyż mają one także cukier. Produkty zbożowe (brązowy ryż, chleb pełnoziarnisty, płatki owsiane, makaron razowy itp.) potrzebne są organizmowi podczas treningów, są swoistym paliwem dla młodego sportowca. Są bogatym źródłem węglowodanów, które są głównym źródłem energii. Są całkowicie wykorzystywane i lekkostrawne.

Białko
Osoby trenujące potrzebują zdecydowanie więcej białka. Długotrwały wysiłek prowadzi bowiem do znacznego zwiększenia zużycia białek tkankowych. Podstawowym źródłem białka są: mięso, jaja, orzechy, nabiał, rośliny strączkowe.

Tłuszcze
Powinny dostarczać około 20-25% energii. Tłuste potrawy spowalniają przemianę materii. Może to powodować zaleganie pokarmów w żołądku, jest niekorzystne podczas treningu. Spożywany tłuszcz powinien być głównie pochodzenia roślinnego, bogaty w wielonienasycone kwasy tłuszczowe, tzn. oleje i miękkie margaryny zamiast smalcu i masła.

W sportach wytrzymałościowych zawodnik musi dysponować ogromną siłą. Zawodnicy tracą dużo potu, powinno się podawać w przerwach napoje zawierające elektrolity. Spadek masy ciała podczas zawodów może wynieść nawet 5kg. Zaniedbywanie dostarczania odpowiedniej ilości płynów i elektrolitów w czasie zawodów lub treningów prowadzić może do odwodnienia oraz do spadku wydolności. Dieta sportowców powinna być więc lekkostrawna, należy ograniczyć smażenie i pieczenie. Zaleca się gotowanie i pieczenie w folii oraz przygotowywanie dań z rusztu, trzeba wystrzegać się żywności fast food. W okresie treningów żywienie sportowca powinno być mało-objętościowe, wysokoenergetyczne, wysokowitaminowe, o małej zawartości tłuszczów, lekkostrawne i przyrządzone ze świeżych produktów. Większość zawodników uprawiających sporty drużynowe takie jak koszykówka, piłka nożna, siatkówka, baseball i hokej zdają sobie sprawę jak ważna jest szybkość, zręczność i siła. Ci sami zawodnicy powinni zdawać sobie sprawę z tego jak ważne jest spożywanie odpowiednich posiłków, aby wykrzesać z siebie jak najwięcej możliwości podczas meczu. Talerz sportowca powinien składać się w 2/3 z węglowodanów a 1/3 z pełnowartościowego białka.

Posiłek przed zawodami. Zawodnicy powinni zjeść 2-3 godziny przed treningiem posiłek obfity w węglowodany złożone, co zaopatrzy organizm w optymalny poziom glukozy podczas meczu, czyli kasze, makarony pełnoziarniste, ryż.

Posiłek po zawodach, treningu Szybkie uzupełnienie energii w mięśniach, wątrobie dostarczając węglowodany proste do 30minut po meczu (np.słodycze).

Przebadałam młodych piłkarzy, trenujących codziennie. Każdy chłopiec spisywał codziennie w zeszycie wszystkie spożywane przez siebie posiłki. Po przeprowadzonej analizie żywieniowej młodych sportowców uprawiających piłkę nożną, można zauważyć powtarzające się błędy żywieniowe: zbyt mała ilość warzyw i owoców, żaden zbadanych zawodników nie spożywał warzyw więcej niż dwa razy dzienni, najczęściej w postaci dodatku do kanapki (sałata, pomidor, ogórek, rzodkiewka), oraz jako sałatkę, bądź surówkę do obiadu. Zaobserwowano także ograniczone spożywanie produktów bogatych w wapń, trzeba zwrócić uwagę, że produkty mleczne mają wielkie znaczenie dla młodego sportowca, wapń niezbędny jest przy normalnej pracy mięśnia sercowego,kontroluje kurczenie i rozkurczanie mięśni, jest podstawowym składnikiem kości, zębów i paznokci, wzmacnia włosy. Niedobór wapnia przyczynia się do powstawania skrzywień kręgosłupa i kończyn dolnych, pojawia się bezsenność, zawroty głowy, osłabienie pamięci, szybkie męczenie się, brak wapnia może także przyczynić się do złamań. Wielkim błędem jest także nieregularne spożywanie posiłków, zbyt duża lub mała ilość oraz za długie przerwy między posiłkami. Nieregularne spożywanie posiłków – powoduje, że organizm nabiera tendencji do magazynowania posiłków, a także wpływa na osłabienie młodego sportowca, zawodnik nie ma siły, jest zniechęcony i senny.

Zaobserwowano także za dużą podaż węglowodanów prostych- słodyczy, rezygnując ze „zdrowych węglowodanów” – złożonych. Młodzi sportowcy spożywają też za dużo napojów słodkich, które zawierają za dużo cukru i konserwantów. W niektórych przypadkach młodzież spożywała zbyt mało białka, które ma wielki wpływ na regeneracje mięśni.Należy rozszerzyć edukację żywieniową – objąć nią mamy, ale także dzieci i młodzież. Należy uświadomić młodemu człowiekowi przede wszystkim znaczenie I i II śniadania oraz wpływ tych posiłków na zdrowie, treningi, kondycję psychiczną i fizyczną, trzeba także zwrócić uwagę na znaczenie spożywania napoju w czasie pobytu dziecka w szkole, oraz o uzupełnianiu płynów podczas treningu.

Ważne jest też to, by młodzież zapoznała się z wartością odżywczą i energetyczną popularnych produktów i potraw /np. ile kalorii i pozostałych składników odżywczych zawiera bułka, kromka chleba, plaster wędliny lub sera, szklanka mleka, talerz wybranej zupy, jabłko, banan. Dzięki temu będzie umiało ocenić ilość produktów, jakie ma spożyć przed, czy po treningu. Ważne jest także to, by wiedzieli jakie witaminy znajdują się w określonych produktach, jakie są konsekwencje awitaminozy i hiperwitaminozy.

Trzeba uzmysłowić młodemu człowiekowi, że żywienie ma wielki wpływ na nasze życie, samopoczucie, osiągnięcia. Zdrowe odżywianie może pomóc w zapobieganiu wielu chorób. Mamy ich nauczyć świadomości samodzielności żywieniowej

Autor: Dagmara Wróblewska
(dietetyk i instruktor fitnessu w Klubie ‘Relaks’)

Zalety grupowego wyjazdu na obóz sportowy "Dzieci są stałym przedmiotem naszej troski. Staramy się zapewnić im bezpieczeństwo i właściwą opiekę. Dbamy o ich zdrowie i... dobre samopoczucie. Czasami jednak wysiłki te przynoszą efekty nie do końca korzystne. Nadmierna troska o dziecko może doprowadzić do tego, że będzie ono odizolowane od rówieśników, mało samodzielne i zamknięte w sobie." dr hab. prof. nadzw. Edward Wlazło, AWF we Wrocławiu

Obozy piłkarskie, czy półkolonie mogą i przeciwdziałają takiemu właśnie zachowaniu. Dziecko trzymane pod "kloszem", które ogarnięte jest nadmierną kontrolą i troską staje się odosobnione względem rówieśników (symptom wyalienowania). Przynosi to skutek odwrotny niż zamierzony. Uczucie samotności, odrzucenia ze strony kolegów i koleżanek, doprowadza do braku akceptacji ze strony otaczającego środowiska, a to w końcu do braku akceptacji samego siebie ze strony dziecka Atuty wyjazdów na obozy piłkarskie należy zasadniczo upatrywać w dwóch aspektach: sportowym i wychowawczym. Oba czynniki są tutaj niezmiernie ważne, ale wydaje się, że bardziej istotnym uwagi jest czynnik wychowawczy. Zalety z punktu widzenia sportowego mogą wydawać się oczywiste, ale pokrótce przedstawię je w sposób jak najbardziej zrozumiały.

ASPEKT SPORTOWY 
* Możliwość przeprowadzenia 12-14 jednostek treningowych w ciągu tygodnia + zajęcia na basenie równoznaczne są z dwoma miesiącami treningów. 
* Stała liczba uczestników treningów pozwala na większą efektywność zajęć. 
* Doskonalenie swoich umiejętności w sposób bardziej efektywny - dzięki dużej ilości jednostek treningowych w krótkim czasie można się skupić na jednej, dwóch cechach do kształtowania. 
* Wszystkie aspekty związane z podnoszeniem zdrowia i prewencji przeciwko chorobom ASPEKT WYCHOWAWCZY 
* Samodzielność, zaradność, umiejętność poradzenia sobie w nowej sytuacji, nauka nowych zachowań, reakcja na nowe bodźce - podczas pobytu na obozie zawodnicy uczą się nie tylko nowych umiejętności "czysto" piłkarskich, ale przede wszystkim uczą radzenia sobie w codziennych sytuacjach wymagających choćby odrobinę własnego wysiłku bez pomocy osoby dorosłej. Zawodnik musi samodzielnie decydować w wielu sprawach i dbać o siebie i swoje bezpieczeństwo Często Rodzice nie dopuszczają możliwość, aby dziecko wykonało coś w sposób samodzielny, z różnych względów (np. nie są wystarczająco cierpliwi), ale przecież każdy maleńki sukces dziecka dostarcza obu stronom (zarówno dzieciom jak i Rodzicom) ogromną radość!!! Nasi podopieczni uwielbiają, gdy rozwiążą samodzielnie nawet najmniejszy problem. Tutaj nie chodzi tylko o umycie się, przebranie, zasznurowanie butów, ale o nowo poznane sytuacje, zawodnicy są "atakowani" przez różnego rodzaju bodźce, poznaje nowe zachowania swoje, ale i również rówieśników. Uczy się zaradności w taki sposób, zapisuje to wszystko w pamięci a później wykorzystuje to wszystko w życiu. To jest często dla nie jednego uczestnika obozu "szkoła życia". 
* Integracja - kształtowanie tej dyspozycji w takiej dyscyplinie, jaką jest piłka nożna jest jedną z najważniejszych cech. Wspólne przeżycia, radości, smutki, zwycięstwa, porażki stanowią podstawę do dobrej, miłej i niezapomnianej atmosfery stworzonej przez samych uczestników. Dzięki dobrej integracji całej grupy kształtujemy m.in. umiejętności pracy w grupie (w piłce nożnej jest to cecha nieodzowna), zdolności negocjacyjne (umiejętność niezwykle potrzebna w dzisiejszych czasach), zdobywanie nowych przyjaciół (dziecko staje się bardziej śmiałe, chętniej wyraża swoje opinie), otwieranie się na ludzi (zdolność ważna w poznawaniu nowych rówieśników, pozwalająca na bardziej szczerą i bez kłamstw rozmowę). 
* W aspekcie samodzielności - wydawanie w sposób przemyślany pieniędzy. Samodzielnie kontroluje stan swojego kieszonkowego (musi nauczyć się planować i przewidywać wydatki). Często zarządzanie własnymi środkami przez dzieci jest nie racjonalne i pozbawione jakiegokolwiek sensu. Samodzielne wyjazdy, takie jak na obóz pozwalają na nauczanie się dysponowania własnymi pieniędzy w sposób zorganizowany i przemyślany. Jest to dobra nauka w kształtowaniu takiej cechy jak oszczędność. 
* Poznaje życie inne niż w rodzinie - czyli życie w większej grupie rówieśników - poznaje zasady, uczy się rozwiązywać konflikty, nawiązuje znajomości i przyjaźnie. Dziecko odkrywa, że nie tylko istnieje życie przy Rodzicach, ale przede wszystkim spotyka się z sytuacjami do tej pory nieznanymi. Dzięki temu poznaje zasady i metody na rozwiązanie powstałych problemów. 
*Pobyt na obozie obok wypoczynku i podniesienie poziomu sportowego umożliwia przeżycie interesujących przygód (np. wycieczki krajoznawcze połączone z zabawami i grami terenowymi), a także poznanie i zwiedzenie zabytkowych miejsc i pięknych okolic - aspekt kulturowy. 
* Radzenia sobie ze swoimi emocjami: tęsknotą za rodzicami, smutkiem. Bardzo ważna cecha, która kształtowana jest już od pierwszych i często do ostatnich minut obozu. Każde dziecko odizolowane od Rodziców reaguje w swój, niepowtarzalny sposób. Niektórzy będą bez przerwy myśleć i tęsknić za Mamą czy Tatę, inni zaś nie zauważą w ogóle nieobecności Rodziców. Wszystko to zależy od samodzielności dziecka i jego cech charakteru. Obozy pozwalają na nauczanie umiejętności radzenia sobie w trudnych chwilach bez udziału tych najważniejszych osób w życiu młodego człowieka. 
* Kształtowanie wszystkich pozytywnych cech osobowości Atrakcyjne programy, ciekawe miejsca, niezapomniane wrażenia, wspaniała atmosfera, wykwalifikowana kadra, dużo zabawy, sportu, aktywnie spędzonego czasu to tylko niektóre atuty obozu piłkarskiego - jest to po prostu PRZYGODA ŻYCIA.

W żadnym wypadku nie pozbawiaj Swojego dziecka możliwości przeżycia tak wielkiej przygody, jaką jest obóz czy półkolonia!!! "Obóz sportowy to także znakomita okazja do lekcji koleżeństwa, integracji, współpracy, życzliwości, a czasami również wytrwałości, hartu ducha, samodzielności i odporności." dr hab. prof. nadzw. Edward Wlazło, AWF we Wrocławiu Dlaczego warto?

- Duża intensywność treningów = możliwość szybkiego rozwoju 
- Integracja - obozy sportowe jednoczą każdą drużynę 
- Kształtowanie cech osobowości, takich jak: samodzielność, umiejętność radzenia sobie w trudnej sytuacji
- Znakomite przygotowanie do piłkarskiej kariery

OBOZY SPOROTWE JEDNOCZĄ ZESPÓŁ I NIE DA SIĘ, WRĘCZ NIE MOŻNA PORÓWNAĆ ICH DO STANDARDOWYCH TRENINGÓW.PIŁKARZE PODCZAS ZGRUPOWANIA OPRÓCZ PODNOSZENIA SWOICH INDYWIDUALNYCH UMIEJĘTNOŚCI UCZĄ SIĘ PRZEDE WSZYSTKIM WSPÓŁPRACY A CO BARDZO WAŻNE BUDUJĄ ATMOSFERĘ W DRUŻYNIE. ZESPÓŁ, W KTÓRYM WSZYSCY JEGO CZŁONKOWIE (ŁĄCZNIE OCZYWIŚCIE Z TRENEREM) CZUJĄ SIĘ DOBRZE I WIEDZĄ, ŻE MOGĄ SOBIE UFAĆ I NA SOBIE POLEGAĆ Z PEWNOŚCIĄ ŁATWIEJ ZREALIZUJĄ SWOJE SPOROTWE CELE

Stać na podium, słuchać Mazurka Dąbrowskiego, pozdrawiać tłum z medalem na szyi, zarabiać duże pieniądze, być sławnym i uznanym sportowcem - to marzenie wielu dzieci, a jeszcze częściej ich rodziców. Choć nie każdy zostanie Małyszem czy Radwańską, warto wiedzieć jak ważny w rozwoju dziecka jest sport i jak wykorzystać jego zalety. Wielu rodziców zachęconych światowymi sukcesami Radwańskiej, Kowalczyk czy Stocha chcieliby zrobić z dzieci gwiazdy sportu. Nie wszyscy mają na to szansę. Nie każdy odniesie sukces i zdobędzie międzynarodowe uznanie w wybranej dyscyplinie, ale każdemu dziecku przyda się uprawianie sportu. Nie tylko dlatego, że oddali się od niego ryzyko otyłości, wyrzuci złe emocje i zyska dawkę endorfin. Przede wszystkim sport ukształtuje jego charakter i wspomoże rozwój, także intelektualny. Bo poza sukcesami, medalami i satysfakcją z wyników, dziecko ma szansę nauczyć się wielu umiejętności i nabyć cech, które przydadzą mu się w życiu.

Dlaczego więc warto uprawiać sport? Co mogą zrobić rodzice, by dziecko jak najlepiej wykorzystało jego zalety? Uczy się zdrowej rywalizacji Rywalizacja to nie jest brzydkie, złe słowo, problemem jest niezdrowa rywalizacja. A rodzice często przekładają swoje sportowe plany, marzenia i aspiracje na dzieci. Nie zauważają, że dziecko sobie nie radzi, nie dostosowują oczekiwań do możliwości potomka. Często ponoszą ich emocje i wyładowują na dzieciach swoją złość, frustrację czy rozczarowanie. A sport zachęca dziecko do zdrowej rywalizacji, dawania z siebie wszystkiego, wzmożonego wysiłku i warto to docenić. Szczególnie emocjonalnie podchodzą do rywalizacji rodzice małych piłkarzy. - Bywa, że zbyt ambicjonalnie traktują ten sport i wciąż porównują swoje dziecko z innymi - mówi Konrad Podeszwik, trener piłki nożnej dziesięciolatków z okolic Warszawy. Pamięta sytuację, gdy pewien trenowany przez niego chłopiec, który świetnie rozegrał mecz i strzelił pięć bramek, zamiast zachwytów nad swoim występem, otrzymał od ojca komentarz "Stać cię na więcej". - Trzeba się cieszyć z ich pracy i chwalić starania. Nie krytykować, tylko motywować co można zrobić lepiej - tłumaczy Podeszwik. On sam woli, gdy chłopcy zagrają dobry mecz i przegrają niż wygrają kopiąc piłkę bez zaangażowania. Najważniejsza jest ciężka praca Sport uczy wytrwałości i ciężkiej pracy. Przekonał się o tym Oskar z Marek, pierwszoklasista, który ma już na koncie pierwsze duże sukcesy, chociaż w tenisa gra dopiero od półtora roku. Rodzice zapisali chłopca na zajęcia raz w tygodniu, ale trener szybko zauważył u malca świetną koordynację ruchową, która jest kluczowa dla tego sportu. Teraz tydzień siedmiolatka jest podporządkowany tenisowi - trzy razy ma trening tenisowy i raz ogólnorozwojowy. - Oskar wie, że by osiągnąć sukces w sporcie potrzeba 20 proc. talentu i 80 proc. ciężkiej pracy. Udaje się nielicznym, ale warto się starać i pracować - mówi 37-letni Grzegorz, tata chłopca. Jego zdaniem ważna jest też odporność psychiczna i zapał do danego sportu, bo na siłę nie ma sensu zmuszać malucha do uprawiania jakiejkolwiek dyscypliny. - Tak naprawdę to ciężka, żmudna i nudna praca - rozgrzewka, kierunki, gra i tak w kółko - tłumaczy. Jednak dyscyplina i wytrwałość przynoszą efekty. Niedawno Oskar dostał specjalną zgodę na startowanie w wyższej grupie wiekowej. Wygrał w stolicy turniej walentynkowy do lat 9, choć sam w święto zakochanych skończył dopiero siedem.

Liczy się pasja i radość ze sportu Sport daje radość i przyjemność. Dla polskich rodziców i dzieci wynik to często kwestia życia i śmierci i dlatego w opinii trenera Konrada Podeszwika jesteśmy zacofanym krajem. - W Hiszpanii piłkarze do 13. roku życia nie biorą udziału w żadnych rozgrywkach. Mają cieszyć się piłką, czerpać z gry przyjemność. W Polsce już kilkulatki startują w zawodach i turniejach, czują presję i się niepotrzebnie stresują - uważa Podeszwik. - Efekt jest taki, że Hiszpanie są mistrzami świata a polska reprezentacja ciągnie się gdzieś w ogonie. Sam szkoli chłopców tak, by potrafili cieszyć się grą, nie porównywali z innymi, po prostu chcieli grać w piłkę, wkładali w to serce i zaangażowanie. Nauczy się przegrywania i znoszenia porażek Najwięcej badań nad rolą sportu w życiu dzieci przeprowadzili Amerykanie. Amerykańscy psychologowie sportu tłumaczą rodzicom jakie korzyści przynosi wychowywanie dzieci na dobrego sportowca. Takie dzieci potrafią dać z siebie wszystko, przestrzegają zasad fair play, doceniają wysiłek innych, gratulują rywalom niezależnie od wyniku. Nie nadymają się gdy osiągną sukces, zachowują pokorę i szacunek dla innych. Wiedzą, że kto nie umie przegrywać, ten będzie miał ciężko w życiu, także w szkole. Bo dzieci, które nie pogratulują zwycięzcy i źle znoszą porażki nie są lubiane. Według amerykańskich psychologów dzieci już od trzeciego roku życia powinny oswajać się z tym uczuciem. - Nikt nie lubi przegrywać, ale to część życia - mówi Kristen Eastman, psycholożka dziecięca. - W interesie dziecka jest nauczyć się jak być numerem dwa albo trzy. Dlatego nie powinno się ciągle dawać mu forów - podkreśla. Jak wykorzystać zalety sportu? Według American Academy of Child and Adolescent Psychiatry (AACAP) sport rozwija nie tylko fizycznie. Pozwala poznawać przyjaciół, dobrze bawić się, uczy pracy zespołowej i zasady fair play, poprawia samopoczucie i samoocenę.

Amerykańscy psychiatrzy radzą rodzicom co zrobić, aby dziecko jak najwięcej korzyści wyciągnęło z aktywności fizycznej. Powinni zapewnić mu emocjonalne wsparcie i docenić wysiłek. Dobrze jest chodzić, choć od czasu do czasu, na treningi czy zawody dziecka i rozmawiać na ich temat, nawet gdy dany sport nas nie interesuje. Warto mieć realistyczne oczekiwania w stosunku do dziecka, wspierać jego pasję i poznać dyscyplinę, którą uprawia. Bardzo ważne jest wsparcie, gdy maluch musi znosić rozczarowania i porażki. Ciemna strona kultu sportu Sport ma same zalety, ale nie można przesadzić w drugą stronę. W USA kult fizycznej aktywności zamienił się w gigantyczną machinę finansową. Niektórzy wypaczyli jego ideę lansując podejście "Liczy się tylko zwycięzca" za wszelką cenę. Bywa, że prowadzi to do niezdrowej rywalizacji wśród zawodowych sportowców. Jej efektem była słynna historia amerykańskiej łyżwiarki figurowej Nancy Kerrigan. Przed olimpiadą w Lillehammer jedna z jej przeciwniczek, Tonya Harding, wynajęła człowieka, który zaatakował Nancy w kolano metalowym prętem. Mimo to łyżwiarka zdołała wyzdrowieć i zdobyć srebrny medal. Jednak mimo że wyzdrowiała fizycznie, borykała się z problemami psychicznymi, wskutek czego zakończyła swoją karierę

Dlaczego treningi powinny odbywać się na powietrzu także jesienią? Jak to możliwe, że dziecko nie przeziębi się, rozchoruje, podczas, gdy pada deszcz? Dlaczego efektywność zajęć na powietrzu jest o wiele większa niż w sali? Co jest zdrowsze, trening na zimnym, świeżym powietrzu i na podłożu miękkim czy na ciepłym, suchym powietrzu na twardym podłożu (hala)? Te pytania zadają sobie najczęściej Rodzice. Przybliżamy argumenty za tym, że treningi na powietrzu w gorszej pogodzie mają więcej korzyści, niż zabawa w sali gimnastycznej.

CZYNNIKI ZDROWOTNE Czynniki zdrowotne wydają się być najbardziej oczywiste i powszednie w zrozumieniu problemu. Jednak wiele osób mylnie sądzi, że jeśli uchroni swoje dziecko przed deszczem i zimnem to ich syn/córka będzie zdrowsza. Jest to niestety najczęściej występujący błąd w profilaktyce chorób i zwiększania odporności organizmu. Przez takie postępowanie jedynie osłabiamy organizmu młodego człowieka, co doprowadza w konsekwencji do obniżenia "wytrzymałości" organizmu na bodźce chorobotwórcze (przeziębienie, grypa, itp.). Hartowanie organizmu to podstawowa zasada, która powinna dominować w przeciwdziałaniu chorobom i zwiększaniu odporności. Tutaj mamy pierwszy argument przeważający na korzyść zajęć na powietrzu nad zajęciami na sali gimnastycznej Potrzebę hartowania uzasadniają następujące warunki współczesnego życia: Zbyt krótkie i rzadkie działanie na organizm zmiennych bodźców termicznych - większość dzieci mieszka w miastach, w budynkach centralnie ogrzewanych, wiele jest odwożonych do przedszkola lub szkoły samochodem (autobusem); Mała aktywność fizyczna dzieci, zwłaszcza na powietrzu; Powszechne przegrzewanie dzieci. Zabawy na świeżym powietrzu sprzyjają nie tylko rozwojowi ruchowemu, ale także uodparniają na choroby. Dziecko zażywa, bowiem kąpieli powietrznych, czyli jest na świeżym powietrzu niezależnie od pory roku. Ważne jest, aby zażywając takich kąpieli zawodnik był dobrze ubrany (dres, czapka, rękawiczki, w zimniejsze dni lekka kurtka). Nie może się przeziębić, ani przegrzać. W ten sposób na pewno uchroni się przed chorobą. Należy pamiętać także o tym, że trzeba zabezpieczyć skórę dziecka (kremy podczas mrozów). Kąpiele powietrzne dziecko zażywa nieświadomie podczas spacerów, zabaw ruchowych itp. Dziecko będzie zahartowane, jeżeli będzie na dworze dokładnie w każdą pogodę. Niezależnie od warunków atmosferycznych. Zawodnik musi się przyzwyczaić do zmieniającej się temperatury. W ten sposób jego odporność będzie znacznie lepsza. Proces hartowania ma duży wpływ na procesy fizjologiczne: wzrost przemiany materii, ukrwienie skóry, zmęczenie, wyczerpanie. Dla organizmu dziecięcego konieczne jest systematyczne przyzwyczajanie go do ćwiczenia aparatu regulacyjnego za pomocą różnych zabiegów hartujących np. częstego wychodzenia zimą na powietrze, mycie zimną wodą, stosowanie niezbyt ciepłej kąpieli, korzystanie z kąpieli słonecznych i powietrznych, sen na otwartym powietrzu, ćwiczenia w salach o nieco niższych temperaturach niż sala lekcyjna. Dużą rolę w procesie hartowania odgrywa skóra. U dziecka naczynia krwionośne skóry mają elastyczne i miękkie ścianki, dlatego też mieszczą więcej krwi niż u człowieka dorosłego. Działając na skórę różnego rodzaju podrażnieniami wywołujemy w organizmie szereg zmian, które przyczyniają się do lepszego odżywiania tkanek, energiczniejszej przemiany materii, pobudzenia procesów cieplnych, a w związku z tym wpływają korzystnie na wzmocnienie zdrowia oraz zwiększenie wytrzymałości i odporności organizmu w zwalczaniu różnych szkodliwych wpływów. Hartowanie dziecka w sposób bardzo wyraźny odbija się zarówno na jego zdrowiu, jak i na rozwoju fizycznym, gdyż wykształcenie mechanizmów termoregulacyjnych ma duży wpływ na szereg ważnych funkcji życiowych, jak przemiany materii, krwioobiegu itp.

Najpotężniejszym środkiem hartującym są naturalne czynniki przyrody: słońce, powietrze i woda. Są to środki wszechobecne. Z trzech wymienionych czynników powietrze jest czynnikiem najbardziej dostępnym. Dziecko w wieku przedszkolnym i młodszoszkolnym powinno, co dzień spędzać na powietrzu, co najmniej 2 - 3 godziny, a przy dobrych warunkach atmosferycznych dłużej. Przebywanie na powietrzu stanowi najlepszy i najskuteczniejszy powszechny środek hartowania. Przyczynia się do tak ważnej dla zdrowia intensywnej wentylacji płuc, zaostrza apetyt. Wywołuje też w organizmie wiele procesów, w wyniku, których organizm uodparnia się przeciwko różnym chorobom infekcyjnym, a szczególnie przeciwko anginie i grypie. W hartowaniu powietrzem w połączeniu z ćwiczeniami fizycznymi należy stosować zasadę, że im młodsza jest osoba hartująca się, im niższa jest temperatura otoczenia, tym energiczniejsze należy wykonywać ćwiczenia ruchowe, tym intensywniejszą podejmować pracę (to natomiast zwiększa intensywność i efektywność treningu, ale o tym w dalszej części). Każda z aktywności ruchowych prowadzona na zewnątrz budynku zwiększa odporność ustroju na działanie niekorzystnych dla zdrowia temperatur. Prowadzenie takich ćwiczeń powoduje długotrwałe zwiększenie natężenia przemiany materii, ułatwiających utrzymanie równowagi bilansu cieplnego w otoczeniu o niskiej temperaturze. Towarzyszy im też praca mięśniowa, która działa na cały organizm dziecka, jednak różne formy ruchu, zależnie od natężenia tej pracy i charakteru wywierają mniejszy lub większy wpływ na poszczególne organy i funkcje organizmu oraz przebiegające w nich procesy Kolejnym, nie mniej ważnym czynnikiem zdrowotnym jest zanieczyszczenie powietrza w pomieszczeniach zamkniętych. Najczęściej bardzo suche, z dużą ilość dwutlenku węgla powietrze w salach jest przyczyną złego samopoczucia zawodników (duszności, "brak" tlenu, nadmierna potliwość). Według badań niemieckich naukowców powietrze w pomieszczeniach zamkniętych jest o 60% bardziej zanieczyszczone niż na zewnątrz! Brak wilgotności, „zakurzone” powietrze sprawia, że nasze „wewnętrzne filtry” w nosie przestają działać i wdychamy „tony” kurzu do płuc. Oto objawy zbyt długiego przebywanie w budynkach: Objawy ogólne (ból głowy, nienaturalne zmęczenie, przygnębienie, zawroty głowy); Podrażnienie błon śluzowych (suchość lub podrażnienie oczu, nosa, gardła); Objawy skórne (przesuszenie, zaczerwienienie, złuszczanie naskórka - na twarzy, rękach, uszach). Głównym walorem przemawiającym na korzyść zajęć na zewnątrz jest ciągły przepływ świeżego powietrza i brak kurzu oraz bezpośredni wpływ promieni słonecznych na młody organizm. Innym atutem przemawiającym za zajęciami w otwartym terenie na boisku jest czynnik niższego odsetku kontuzji wbrew powszechnej opinii, że trening na dworze w zimie może powodować większą ilość urazów (odpowiednie obuwie znacznie ogranicza to zagrożenie). Podczas zajęć na twardym podłożu (parkiet, podłoże typu Mondo) pięciokrotnie większa jest szansa przeciążenia stawów kolanowych i ścięgien (zapalenie tkanki okołościęgnowej Achillesa spowodowane uciskiem okolic guza piętowego) niż w trakcie zajęć na miękkim podłożu. Częste bieganie na twardym podłożu może prowadzić do przeciążenia układu mięśnio - stawowego objawiającego się bólami, a nawet zapaleniem okostnej (brak amortyzacji - tutaj nie pomogą nawet najlepsze buty).

CZYNNIKI ZWIĘKSZAJĄCE EFEKTYWNOŚĆ TRENINGÓW Czynniki zwiększające efektywność zajęć treningowych są kolejną grupą cech przemawiającą za zajęciami na świeżym powietrzu. Skuteczność treningu, zaangażowanie zawodników, ich czynna a nie tylko bierna aktywność oraz niezawodność stosowanych metod, form i środków to podstawowe "problemy" w pracy trenera. Zajęcia na dworze stwarzają o wiele większe możliwości działania. Główną zaletą jest to, że można zlikwidować brak przestojów podczas ćwiczeń (dzięki temu zwiększa się efektywność treningu - każdy zawodnik częściej wykonuje ćwiczenie). Spowodowane jest to dwoma czynnikami: 1.Czynnik naturalny - chłodniejsze powietrze wymusza na zawodnikach większą aktywność (w przeciwnym razie zmarzną); 2.Czynnik psychomotoryczny - większa przestrzeń na otwartym terenie stwarza większe możliwości poznawcze i pobudza bardziej do działania dziecko niż zajęcia w zamkniętych pomieszczeniach (więcej miejsca skłania do aktywniejszego zaangażowania). Poza tym często w sali gimnastycznej ze względów bezpieczeństwa nie można przeprowadzić wielu zabaw, gier, ćwiczeń. Przez to występują ćwiczenia o mniejszej aktywności i efektywność treningu maleje.

CZYNNIKI PSYCHOFIZYCZNE Ostatnią grupą cech przemawiających za zajęciami w otwartym teranie są czynniki psychofizyczne, czyli wszystko, co wpływa na psychikę dziecko i jego wychowanie. Aktywność fizyczna ma olbrzymi wpływ na wychowanie dziecka, na jego zdolność do spostrzegania zasad i praw panujących w przyrodzie. Podczas zajęć na otwartej przestrzeni w porównaniu do miejsc zamkniętych dziecko może rozpraszać o wiele więcej bodźców. Ostatnią ważnym czynnikiem, ale na pewno nie najmniej ważnym jest walor wychowawczo-higieniczny zajęć na świeżym powietrzu. Jeśli nauczymy dzieci, że podczas nie najlepszej pogody jedynym wyjściem na nudę jest komputer to nauczymy jest czegoś więcej niż tylko aktywności fizycznej. Od tej pory nasi podopieczni będą dbali o zdrowie, na początku na pewno nie świadomie, ale po pewnym czasie sami będą chcieli choćby wyjść na spacer dla lepszego samopoczucia. Wszelkie zajęcia na świeżym powietrzu, poza walorami natury wzmacniającej, zapobiegawczej mają jeszcze duże znaczenie wychowawczo-higieniczne, przyzwyczajają dzieci do korzystania ze świeżego powietrza, wody, słońca i ruchu, do znoszenia różnych warunków atmosferycznych, do przełamywania własnej niechęci i oporu do początkowo nieprzyjemnych wrażeń związanych z niektórymi zabiegami. W wyniku zabaw na świeżym powietrzu dzieci są wesołe, pełne życia. Z tego też powodu przyzwyczajanie zawodnika ustroju należy rozpocząć od wczesnego dzieciństwa.

 Opracował Tomasz Woźnicki

Troska o odżywianie aktywnego dziecka jest podstawą dbania o kształtowanie zdrowych nawyków, utrzymania zdrowia oraz właściwego rozwoju młodego organizmu.

Prawidłowa dieta

Dziecko ma nieco inne potrzeby żywieniowe niż dorosły. Musimy pamiętać, że rozwijający się organizm ma większe potrzeby, a dostarczane składniki wspierają go w okresie intensywnego wzrostu i rozwoju.

Aktywność fizyczna – zarówno rekreacyjna jak i profesjonalna wiązać się będzie ze zwiększeniem zapotrzebowania na składniki energetyczne (nawet o 50%), budulcowe i regulujące. Niezwykle istotne jest także nawadnianie. Młody sportowiec może wymagać spożycia nawet 4000kcal, podczas gdy jego rówieśnik nieuprawiający sportu wymaga dostarczenia około 2200-2300kcal.

Składniki odżywcze pełnią różne funkcje w organizmie i warto je poznać.

Węglowodany i tłuszcze – dostarczają energii. Białka i składniki mineralne – dostarczają budulca do tkanek, a witaminy i minerały – wpływają na regulację metabolizmu i zachodzących w organizmie potrzeb. Należy dbać o dostarczanie wszystkich składników w odpowiednio wysokiej ilości.

Warto zaznaczyć, że suplementację należy rozważyć dopiero wtedy, kiedy prawidłowa dieta nie jest w stanie dostarczyć wystarczającej ilości składników odżywczych, co zdarza się rzadko – istnieją jedynie dwa suplementy diety, które uważa się za niezbędne – witamina D3 oraz kwasy omega-3.

Węglowodany to energia!

Węglowodany powinny stanowić główne źródło energii diety sportowca. U aktywnych dzieci powinny pokrywać około 55-65% zapotrzebowania energetycznego. Niezbędne są do efektywnej pracy mózgu i mięśni. Należy zadbać o to, aby dieta oparta była o najmniej przetworzone produktach, które są także źródłem witamin i składników mineralnych – takim dobrym przykładem mogą być płatki owsiane, kasza gryczana, kasza jaglana i ryż brązowy, owoce i warzywa.

Węglowodany dostarczają energii w krótkim czasie po spożyciu – są szybko trawione oraz wchłaniane, dzięki czemu już w parę minut po spożyciu uzupełniają energię, którą wykorzystano podczas intensywnego wysiłku fizycznego.

Węglowodanami uzupełniamy także spadki energii w trakcie intensywnego wysiłku pijąc napój izotoniczny i spożywając lekkie przekąski będące ich źródłem. Bezpośrednio po treningu należy zjeść zdrową, energetyczną porcję węglowodanów w postaci np. napoju owocowego/koktajlu czy porcji owoców.

• Źródła warte uwagi:
• Płatki owsiane, kasza jaglana, kasza gryczana, ryż
• Owoce świeże: banany, arbuz, jabłka, pomarańcze, brzoskwinie, winogrono, kiwi, borówki i jagody
• Owoce suszone: rodzynki, daktyle, morele, śliwki
• Soki owocowe
• Domowe powidła i dżemy
• Koktajl z owocami na bazie kefiru lub maślanki
• Miód

Białko to ważny budulec

Aby zadbać o prawidłowy rozwój organizmu, jego sprawność i zapewnić odpowiednią regenerację – istotne jest realizowanie zapotrzebowania na białko. Pełni ono funkcję transportową w układzie krwionośnym, reguluje metabolizm i układ odpornościowy. Uczestniczy we wszystkich procesach w organizmie, które zapewniają jego prawidłowe funkcjonowanie. U młodych sportowców zapotrzebowanie na białko wynosi około 16-17,5% zapotrzebowania na energię.

Dobrym źródłem białka są: chude mięso, ryby, jajka i dobrej jakości nabiał.

Roślinnym źródłem, na które warto zwrócić uwagę będą nasiona roślin strączkowych i orzechy. Produkty zbożowe także dostarczają pewnej ilości budulca, jednak są to porównywalnie niższe wartości.

Tłuszcze są istotne

Tłuszcze powinny pokrywać ok. 30% zapotrzebowania na energię i ciężko wskazać ich główną rolę – regulują wiele procesów, wchodzą w skład błon komórkowych i mają olbrzymie znaczenie w utrzymaniu równowagi hormonalnej organizmu oraz układu nerwowego człowieka. Zbyt małe spożycie tłuszczu może mieć konsekwencje w postaci niedoborów witamin rozpuszczalnych w tłuszczach – A, D, E i K.

Źródła warte uwagi:

• Awokado
• Oliwa z oliwek
• Olej kokosowy
• Żółtka jaj
• Tłuste ryby dobrej jakości
• Orzechy, nasiona, pestki

Nawodnienie to podstawa

Podstawowe zapotrzebowanie na wodę dla młodzieży w wieku 10-15 lat wynosi od 1900ml u 10-letnich dziewcząt do 2500ml u 15-letnich chłopców. Pamiętajmy jednak, że zapotrzebowanie na wodę u osób aktywnych jest wyższe niż u rówieśników o mniejszej aktywności fizycznej, stąd 2000-2500ml płynów należy przyjąć za minimum.

Nie można zapominać o zabieraniu wody lub izotonika na trening oraz uzupełnianiu płynów po skończonym wysiłku. Picie warto regularnie, w miarę możliwości już od 15-20minuty treningu małymi łykami. W przypadku wody nie należy kierować się wyłącznie poczuciem pragnienia – konieczne jest wyrobienie nawyku picia wody i płynów w ciągu dnia.

Co jeść przed treningiem?

Na 3-4h przed:
Dobrze zjeść stały posiłek zawierający węglowodany, białko i niewielką ilość tłuszczu. Przykładem może być Kasza gryczana z łososiem na parze i cukinią, Kasza jaglana z warzywami i tofu posypana orzechami włoskimi.

Na 30min przed:
Można, ale nie trzeba, skorzystać z przekąski węglowodanowej o średnim lub wysokim IG – może to być np. banan, sok lub garść owoców suszonych.

Co jeść po treningu?
W pierwszych minutach po najlepszym wyborem będą węglowodany szybko wchłaniające się z niewielkim dodatkiem białka – owoc lub shake owocowy z jogurtem naturalnym / maślanką. (o mleku czytaj tutaj)

1-3h po wysiłku:
Najlepiej spożyć posiłek będący źródłem węglowodanów, wspomagających odnawianie zasobów glikogenu mięśniowego. W tym posiłku do kaszy czy ziemniaków warto dodać chude mięso, warzywa lub owoce oraz niewielką ilość tłuszczu w postaci np. kawałka awokado.

Przykładowy jadłospis:

Śniadanie – przed treningiem
Płatki owsiane z bananem i miodem, dodatkiem orzechów włoskich na mleku sojowym

Podczas treningu
izotonik: sok pomarańczowy 300ml + 700ml wody wysokozmineralizowanej, szczypta soli

II śniadanie – po treningu
Smoothie: Kasza jaglana, borówki, jabłko, kefir naturalny, siemie lniane

Obiad
Łosoś gotowany na parze Szpinak z pomidorkami koktajlowymi i oliwkami ciemnymi Ryż brązowy Zupa krem z dyni

Przekąska
Pomarańcza, jabłko

Kolacja
Pieczone ziemniaki z warzywami i jajecznica

źródło: dieta-sportowca.pl

1. Jak złożyć wniosek o potwierdzenie zawodnika w Szkółce (dla rodzica)
Materiał video